xxx VOODOO RHYTHM RECORDS – Roy and the Devil's Motorcycle - good morning blues

Roy and the Devil's Motorcycle - good morning blues

VR1233

TRACKLIST
1. Good Morning Blues
2. Lay In The Sun
3. Candy Train
4. Trying to get to you
5. Six Feet Off The Ground

Roy and the Devil's Motorcycle - "good morning blues"
LP: VR12115 (EAN CODE: 7640148982948)
CD: VRCD115 (EAN CODE: 7640148982955 )
ORDER

Super Killer Debut Album Re-Issue from Switzerland’s most Notorious Psychedelic Punk Band, Strictly Home Recorded on Smokey Sundays and hangover Mondays between 1995 and 1996

In their Teens they admired Spacemen3 and these days they are produced by Spiritualized Deren Tony „Doggen“ Foster, but this here is a RE-RELEASE from their 1st 10“ Vinyl release on Voodoo Rhythm records back in 1996, 1 year before their Debut Album, Roy and The DMC was the 1st not Beat-Man band on the Label and they continue releasing for the label since then. You have to notice, back then in 1996 it the peak of TECHNO/TRANCE MUSIC and MTV Mainstream Music, there was no place for music like that, and we think today that album fits much better, its a weird time we live in and it needs weird music and It’s an album full of teenage weirdness optimistic mood power forced by the Punk Power of the MID 70’S and spaced out sounds of the 1969 BRITISH PSYCHEDELIC AREA... Recorded by the band itself, at the Roy Home Studios on real tape to tape, to another tape and to another tape, than true a telephone and to another tape, then blasting everything up .. that’s what made the bands music famous worldwide... these amazing recordings, stuff you can’t do with a computer today, truly handmade, music from the beginning to the end, so please welcome one of the 3 Swiss Mountain Brothers and the Drummer Roy and the Devil’s Motorcycle

 DEUTSCH:

Neuauflage des Super Killer-Debütalbums von 1995 psych Punk aus der Schweiz, Strictly Home recorded eine Blues Trash Orgasmus der nicht enden will

Als Teenagers bewunderten sie Spacemen3 und derzeit produziert Deren Tony „Doggen“ Foster von Spiritualized ihr neues Album, aber was du hier in deinen Händen hältst ist eine wider Veröffentlichung ihres im 1996 erschienenen 10“ Album auf Voodoo Rhythm records also 1 Jahr vor ihrem gross artigem Debütalbum (forgotten millionsellers) Roy and The DMC waren die erste Nicht-Beat-Man-Band auf dem Label und veröffentlichen seitdem unermüdlich für das Label.
Man muss hier festhalten dass 1996, wo das album heraus kam dem Höhepunkt von TECHNO / TRANCE MUSIC und MTV Mainstream Music war, mit anderen Worten absolut keine Platz für solche quere Musik, wir denken aber dass dieses Album heute viel besser in diese verwirrende zeit passt. Es ist ein Album voller depressiver Aufbruchs Stimmung, Musiker die getrieben sind von der kraft der 60’s und 70’s punk Bewegung und sie gleiten lassen mit den klängen der Britischen Psychedelic Bands der end 60’er... das ganze Album ist Eigenproduktion bei ihnen zuhause wo die 3 Brüder Gelebt haben, vom einem zum anderen Tape überspielt dann wider zurück und und und, klassische Analog Abläufe dann am Schluss durch den Telefon Hörer jagen und wider aufnehmen und dann herauf blasen, dies ist nicht machbar mit einem computer auch wenn man es probieren würde.. natürlich kann man jetzt natürlich kopieren.. aber dies hier ist das original, ich bitte öffnet eure Ohren und euere sinne und lässt diese Teuflischen Biker in euer herz hinein



REVIEWS

the Big Talkover (USA)
Want first order noisy-spacey-psych swamp blues? Going since 1989,R&tDM (including three teenageStählibrothers) matured and home-recorded this first album analog in their rehearsal room in their Aps town, Thun, Switzerland, 16 miles from Bern(where they could play as earsplitting as desired!), intoning along in English. In1996, VR issued the unkempt, turbulent, five-song/35-minute LP on limited, long gone 10” with a five-piece foldout cover. That’s now $40 on Discogs; so good for VR reissuing this white-noised, overloaded psychedelic-blues-punk-experimental mishmash! The group claimed inspiration fromSpaceman 3after seeing them live, but there’s more of the Mississippi Delta beneath their riotous racket, as evidenced by a brief cover of a 1954Eagles(the older one!)/1955Elvis Presleytune written byRosieMcCoyand (“Strangers in the Night” lyricist)Charles “Hoss”Singleton. Set your controls for the heart of the sun.

Gonzo Circus (BE/NL)
Een kwart eeuw geleden kwam ‘Good Morning Blues’ al eens uit, op 10inch. Het gros van de oplage was al meteen verkocht op de releaseshow. Niet aan te komen dus. Beatman van Voodoo Rhythm besloot dat het tijd werd om het album nog eens onder de aandacht te brengen. Weg met Spotify en dergelijke onzin waar liedjes mooi moeten beginnen en dito eindigen. De rauwe punkbluesnummers van Roy And The Devil’s Motorcycle beginnen ergens en eindigen als de band er genoeg van heeft. Het steekt allemaal niet zo nauw, als de intentie maar goed overkomt. Prijsnummer is wat ons betreft het heerlijke ‘Lay In The Sun’, geschreven door Ed Sanders en Tuli Kupferberg (beiden van de legendarische band The Fugs) en hier in een versie van tien minuten die klinkt als een opgefokte psychedelische punkversie van Spacemen 3. Voor dit nummer alleen al is deze heruitgave essentieel vreten. Het trio is afkomstig uit een onooglijk Zwitsers bergdorpje, maar dat houdt hen niet tegen stevig uit de bocht te gaan. ‘Candy Train’ begint lieflijk naar hun normen en ontaardt in chaos, mede door de wilde saxofoonuithalen van Matthias Lerch. Afsluiter ‘Six Feet Off The Ground’, net als vier van de vijf nummers meer dan vijf minuten durend, is compleet overstuurd. Bewust, teringherrie die volgens deze Zwitsers een hit op elk radiostation zou horen te zijn. Punk in een psychedelisch distortionbad.

TRACKS (CH)
Musik kann zuweilen unerbittlich sein. «Good Morning Blues», das Debüt der Berner Band Roy & The Devil’s Motorcycle, erstmalig 1996 auf LP veröffentlicht, klingt nicht nur unerbittlich, gibt dem Begriff Lo-Fi auch eine neue Dimension. Der Abschluss «Six Feet Off The Ground» ist kein Song, sondern eine gnadenlose Lärmwalze, die alles platt macht, was sich ihr in den Weg stellt. Vergleichbare Bands wie die 13th Floor Elevators oder die Silver Apples sind ein Dreck dagegen. Schmerz, Schmerz lass nach. Ebenso der Titelsong «Good Morning Blues», die Interpretation einer Leadbelly-Nummer, ist nichts für schwache Nerven und Lärmempfindliche. Dunkel-psychedelische Nebelschwaden dämmern durch die über 8 Minuten. Die kratzige Fassung der Fugs-Nummer «Lay In The Sun» ist gleichermassen Hörsturz verdächtig. Wie auch «Candy Train», das «ungeniessbare» Süssigkeiten offeriert: Schrill, rau und verfremdetes psychedelisches Wabbern. Da ist der kurze Folk-Song «Trying To Get To You», den auch schon Elvis zum Besten gab, Balsam für die Ohren. Schmerz lass nach.