|
TRACKLIST
1. Daddy's Gone
2. God Damn Angels
3. Poor & Broke
4. No Good Town
5. 3 Cheers to Nothing
6. God Damn USA
7. Commuter Baby
8. Everybody Wants to go to Heaven
9. End of Nowhere
10. Yodelin' Bayonne Blues
11. I'm Leavin'
12. Lonesome Whistle
13. This Train
|
Trixie and The Trainwrecks '3 Cheers To Nothing'
Format LP: VR12102 (barcode: 7640148982597) incl FREE CD
Format CD: VRCD102 (barcode: 7640148982641)
Date Of Release: March 23.2018
TRIXIE AND HER TRAINWRECK BUDDIES FROM SAN FRANCISCO, BERLIN AND LONDON SEND YOU ON A WILD JOURNEY TROU THEIR WORLD OF BLUES TRASH FOLK AND ROOTS ROCK'N'ROLL
CD: COMES IN DOUBLE GATEFOLD COVER INCL 12 SIDED BOOKLET
12" LP: + FREE CD + PRINTED INNERSLEEVE
——————————————
TRIXIE TRAINWRECK:
Wild child, Trixie Trainwreck aka Trinity Sarratt was born in San Francisco and moved to Berlin on a whim when she was 18. She started her musical endeavors in the underground trains back in 1999 and went on to make a name for herself working in and promoting shows in almost every bar in town as well as touring the EU and the USA with a handful of bands (Kamikaze Queens, Cry Babies, Runaway Brides) and most recently with her one woman show as Trixie Trainwreck No Man Band. She’s probably the hardest working girl in showbiz…and a mother, too!!
THE RECORINGS:
When Dylan Walshe introduced Trixie Trainwreck to Charlie Hangdog on the premise of playing around London, no one could have predicted what would happen next. After a handful of shows and what may have been a one- off session with Bruce Brand (Thee Headcoats, Thee Milkshakes, Holly Golightly, Hipbone Slim) and Paul Seacroft (THE SELECTER, played with members of Jim Jones Revue, Urban Voodoo Machine, Prince Buster), they would end up recording a whole album with Ed Deegan at the amazing Gizzard Studios for Voodoo Rhythm Records! Well, that's just what happened and this is what we got just 3 action packed days later! Recorded 99% live and analogue, here comes 13 overdriven-long-gone-broken-hearted-country-blues-trash numbers from the wrong side of the tracks. And it feels so right. "3 Cheers to Nothing" sums up the last 18 years of the San Francisco born, Berlin based Trixie Trainwreck in exile, taking you along on her personal adventures and inner struggles with the ghosts of yesterdays past, angels, demons, and everything in between. The sound is just as unexpected as the rest. We call it Trainwreck Blues!
|
|
REVIEWS:
PURE GRAIN AUDIO (USA )
It’s been 18 years since Trinity Sarratt (aka Trixie Trainwreck) abandoned the United States.
The rationale for the jump being, “I needed to go somewhere to figure out this life and a good friend told me I’d like it. He was right.” Her decision to plant roots in Berlin was hers and hers alone, and at an age where most young adults are only figuring out what to do with their lives. Since the abrupt move, her affairs include sustaining her family as an international touring artist, and helping with one of Berlin’s eccentric music venues, Bassy Club (at time of publishing, Bassy Cowboy Club is set to close at end of April, 2018). These days, her songwriting is geared towards the outliers of the roots music world and is both honest and forthright, something you can feel in the patterns that round out her Voodoo Rhythm Records debut, 3 Cheers to Nothing.
The new LP appeals to the realities of the working class and its paralleling adversities like frustration, heartache, and hard times, but delivered with an attitude that exemplifies grace, tenacity, and humility. 3 Cheers to Nothing’s development dates back as early as 2012, when Sarratt had a slew of songs in the works around the time she released her first single under the moniker Trixie Trainwreck No Man Band entitled, “Hard Working Girl.” Following up her single with the blue-collar honky tonk and folk-laced Bound to Ramble LP, she expands her foundations on 3 Cheers to Nothing by incorporating R&B elements. Her backing group, The Trainwrecks, play a big part of the development of this record, not to mention her achievement of reaching a new plateau. Safe to say, that working with a cast who has done time working in groups like The Selector, Holly Golightly, Hipbone Slim, and Thee Headcoats helps some, right?
On the surface, this LP comes across as a hard-luck girl recollection, but Sarratt delivers with a demeanor more in the line of a Rosie the Riveter type. We’re all human, though, and go through ups and downs throughout life; Sarratt hints at disclosures of her own throughout the 13 tracks. “Daddy’s Gone”, initially released on Bound to Ramble is re-worked with full presence production and dynamic slide and harmonica work by Paul Seacroft (The Selector, Bad Manners) and Charlie Hangdog (Holly Golightly), respectively. “No Good Town” is a downtrodden, steady beat blues-country ballad number Sarratt wrote in response to the feelings of loneliness and estrangement she experienced when returning to San Francisco on a tour with her other group, Kamikaze Queens. Something she describes as “akin to feeling like a stranger in your own hometown.”
MUSIK GLOBAL (CH)
Trixie Trainwreck ist eine in Berlin lebende Amerikanerin die singt und Rhythmusgitarre spielt. Dazu kommen ein Lead- und Lapsteel Gitarrist, ein Bluesharper und ein Schlagzeuger/Perkussionist. Diese vier lassen die Post ganz schön abgehen mit Country Blues Trash. Es ist vor allem energiegeladener Country Blues entweder Uptempo oder zum Weinen schön. Über allem natürlich die typische Countrystimme von Trixie Trainwreck. Sie singt auch eine Komposition von Loreta Lynn und eine von Hank Williams. Die Leadgitarre und die Lapsteelgitarre mit der Bluesharp jaulen herrlich zu der Stimme. „Daddy’s Gone“ ist wunderschön, ebenfalls „Lonesome Whistle“. So macht Countrymusik richtig Spass. Fredi Hallauer
ROOTSTIME (BE)
Trinity Sarratt aka Trixie Trainwreck de frontdame van The Trainwrecks ruilde toen ze achttien was San Fransisco voor de muziek scene van Berlijn. Ze speelde in enkele feministische bands (Kamikaze Queens, Cry Babies, Runaway Brides) en trad solo op als Trixie Trainwreck No Man Band. “ The San Fransisco Runaway and Berlin Wild Child… ” Wanneer de Ierse singer-songwriter, folk/blues artiest Dylan Walshe Trixie aan (promotor/agent/DJ) Charlie Hangdog in Londen voorstelde, was niet echt duidelijk wat er verder zou gebeuren. Na enkele optredens en een eenmalige sessie met Bruce Brand (Thee Headcoats, Thee Milkshakes, Holly Golightly, Hipbone Slim) & Paul Seacroft (The Selector, Jim Jones Revue, Urban Voodoo Machine) besloten ze om voor Voodoo Records een album op te nemen bij en met Ed Deegan in de Gizzard Studio’s. Het resultaat heet ‘3 Cheers to Nothing’ werd analoog én zo goed als “live” opgenomen en vat Trixie’s persoonlijke avonturen over de laatste achttien jaar in 13 tracks samen. “ Personal adventures and inner struggles with the ghosts of yesterday's past, angels, demons and everything in between. The sound is just as unexpected as the rest. We call it Trainwreck Blues!... “ ”Daddy’s Gone” is high speed roots rock, ”God Damn Angels” R’n’R à la Bo Diddley en ”Poor & Broke” rauwe “take me to the station” (met een geweldige groovy Hangdog op blues harp) blues. De title song “3 Cheers to Nothin’” is een country song met Paul Seacroft op lapsteel als leader of the gang, ”God Damn USA” de ultieme Amerika trip en ”Commuter Baby” Trixie als forenzer. Van Loretta Lynn volgt hierna het melancholische ”Everybody Wants to go to Heaven”, ”End of Nowhere” (het naar de hemel willen gaan zonder te sterven) en ”Yodelin’ Bayonne Blues”: “My baby don’t love me and I don’t know why…”, waarna jodelen blijkbaar nog kan. “Lonesome Whistle” is een gekende Hank Williams’ & Jimmie Davis’ country cover en ”This Train” de trein die vertrekt en je met je twijfels en vragen achterlaat. Trixie Trainwreck ontmoeten is een belevenis. Zij verrast, verbaast, maar verveelt je nooit. Dit is Roots Rock, Trainwreck Blues van een knappe rock madam!... “ Meeting Trixie Trainwreck is an experience. She surprises, intrugues, but never bores you. This is Roots Rock & Trainwreck Blues from a strong rock Madam!... “
BLUES MATTERS (UK - JUNE 2018)
The San Francisco runaway and Berlin wild child, Trinity Sarratt aka Trixie Trainwreck, started her musical endeavors in the underground trains back in 1999, making a name for herself working and promoting shows in every bar in town, touring the EU and USA in numerous bands and with her one woman show as Trixie Trainwreck No Man Band. Trixie has found in the Trainwrecks some fine musicians with Charlie Harpoon on blues harp, Paul Seacroft on Lapsteel & lead guitar, and Bruce Brand on drums & percussion, recording the album with Ed Deegan at Gizzard Studios London. 3 Cheers To Nothing is thirteen tracks of country, blues, folk and roots rock 'n' roll recorded 99% live, taking you on a journey of inner struggles with ghosts of yesterdays’ past, angels, demons and everything in between, the album starts with the fast tempo roots rock 'n'r oller of Daddy's Gone with some dirty harp, God Damn Angels may hark back to the wild days "now the devil says to play rock 'n' roll have a good ol' time go on and sell your soul" played to a Bo Diddley riff. I do like the country blues of No Good Town with its lap steel and harp, while title track 3 Cheers To Nothing is a lap steel driven country song, Poor & Broke and Commuter Baby are both digs at 20th century culture, the song that seemed out of place has become a favourite, Yodelin' Bayonne Blues is a stripped down acoustic song that lets Trixies vocals excel, a tale of lost love "I woke up this morning with a tear in my eye, My baby don't love me and I don't know why", with Ed Deegan guesting on piano, on the country rock'n' roller track I'm Leaving, a couple of country greats are payed dues with the Trainwrecks versions of Loretta Lynn's Everyone Wants To Go To Heaven and Hank Williams Lonesome Whistle, overall a country album blended with various genres of music making an interesting album that is quite grungy at times.
GONZO CIRCUS (NL)
Als we Beatman van iets niet kunnen beschuldigen, is het aan gebrek aan doorzettingsvermogen. Hij wil al jaren een plaat uitbrengen van Trixie Trainwreck alias Trinity Sarratt, die als achttienjarige San Francisco verliet en sindsdien in Berlijn leef en woont. Ze speelde in Cry Babies, Runaway Brides en vooral Kamikaze Queens, waarmee ze een viertal langspelers maakte. De laatste jaren is ze op de zwier als Trixie Trainwreck No Man Band, waardoor ze in Londen in contact kwam met Charlie Hangdog alias Charlie Harpoon, kon ze plots een paar shows doen onder begeleiding van Bruce Brand (Thee Headcoats, Thee Milkshakes, Hipbone Slim en nog een halve pagina meer bands), Paul Seacroft (Bad Manners, The Selecter) en Hangdog. Tot haar grote verwondering leidde dat zelfs tot een plaat én een hechte band. Blues en country brengen ze op ‘3 Cheers To Nothing’, met een hoek af natuurlijk. Twee covers, Loretta Lynns ‘Everybody Wants To Go To Heaven’ in een rockabillyversie en ‘Lonesoms Whistle’ van Hank Williams, staan tussen elf eigen nummers die voor elk bruin café een feest zijn. Reverend Beat-Man heeft zelf ook besloten nog eens een plaat te maken. De nummers op ‘Blues Trash’ spelen al jaren in zijn hoofd, hij speelde een deel ervan ook al regelmatig live. Tijd om er iets mee te doen. Maar dan op een verrassende wijze voor zijn keur aan muzikanten. Met Nicole Izobel Garcia ging hij recent als duo op toernee, Mario Batkovic (een geboren Bosniër), Julian Sartorius en Resli Burri (ook Dead Brothers, allen levend in Bern, kregen de twaalf liedjes één keer te horen, gespeeld door Beatman op akoestische gitaar. Nadien speelde het kwartet de nummers twee keer, zonder te repeteren maar meteen met de opnameknop ingedrukt. Alles klinkt zo uiteraard zeer spontaan en veel minder primitief dan we met deze werkwijze zouden denken. Integendeel, Beatman en zijn band klonken zelden zo helder. ‘I’ll Do It For You’ drijft op geniaal accordeonwerk van Batkovic en roept kermissferen op. ‘The White Wolf Is Back In Town’ is een trage sleper (zoals veel van de nummers) met mooie saxofooninterrupties. Beat-Man kiest niet voor volop knallen op ‘Blues Trash’, laat ook de andere leden nummers zingen en maakt misschien wel zijn beste plaat uit zijn carrière. Zo, uit het vuistje, instant klassieker.
|
