|
REVIEWS:
Radio Falš (croatia)
The Last Journey: The Dead Brothers' Farewell Album
Alain Croubalian, bandleader and artist, unfortunately passed away during the recording of this album. The group, led by Resli Burri and Bertrand Siffert, managed to finish the recordings, creating a sound testament that will remind us of Alain forever.
A particularly emotional moment happened in the studio when Alain recorded the last song, the gospel classic "Wayfaring Stranger". That song will now accompany him to his eternal resting place, creating a deep connection between the artist and his music. This special edition quickly won the hearts of listeners. The first vinyl edition was already sold out before the pressing was even finished, which led to a rapid production of new copies. A similar situation happened with the CD. Despite the original plan not to release the CD, the high number of orders has prompted the production of a limited number that will be available soon. Until then, all music lovers will be able to download the album via a code, a decision made to avoid customs complications and unwanted additional charges.In addition to the release itself, we are also expecting a short tour where guest singers will replace Alain at the microphone. His legacy will live on through these exceptional performances. Alain Croubalian (1964-2021) over the years, together with other musicians, created incredible songs. Voodoo Rhythm Records was fortunate to work with such a talented artist and win his trust. Since 1999, they have managed to release some of the best Swiss recordings, and this latest Dead Brothers masterpiece is no exception. As for the album itself, Alain left them before mixing the songs he created in collaboration with his poet Marc Littler. The original material was selected, partially arranged and mixed by Bertrand Siffert together with Resli Burri. This last wonderful Dead Brothers album is available now, and the cover art was designed by Jean Luc Navette. The song 'Wayfaring Stranger' is the last song the Dead Brothers ever recorded and was placed at the end of the album at the wish of the mourners, which was not originally planned. During their existence, Dead Brothers inspired many musicians around the world (like Dresden Dolls, Gogol Bordello, etc.). Their music lives on through us, reminding us of the power of music to bridge the gap between life and death. So, dear music lovers, get ready for this emotional journey and let the Dead Brothers remind us of how powerful and lasting a legacy music is with their latest musical adventure.
Luminous Dash (BE)
The Dead Brothers begonnen hun lijdensweg, de band was opgericht om begrafenissen en andere rouwstoeten van enige muzikaal vertier te voorzien, in 1999. Sindsdien brachten de Zwitsers een resem fel gesmaakte platen uit die evolueerden van punkjazz tot melancholische crooners, blues en gospel. Of toch iets wat er op lijkt.
Bandleider Alain Croubalian oreerde indertijd If You’re Afraid Of Death, You’re Already Dead. En dat is hij sinds 2021. Croubalian overleed toen de nummers die dit Dead Forever sieren, zo ongeveer klaar waren om te mixen en in een definitieve vorm te gieten. Het allerlaatste nummer dat de band opnam, Wayfaring Stranger, een traditioneel gospelliedje, was initieel niet bedoeld als afsluiter van de plaat maar door het overlijden werd het, puur voor de symboliek, toch achteraan het album geplaatst. Een cirkel die rond is, het laatste wordt het laatste.
Zijn buddy’s Marc Littler en Bertrand Siffert maakten het album af, helemaal in de geest van wat ze wisten hoe hun overleden bandleider het zou hebben gewild. Dat betekent liedjes als Whalebone en Down Here Where I Am, die wat aan Tom Waits doen denken, terwijl andere zowaar ietwat opgewekt poppy klinken (Diamond Mind). Sarcasme was de The Dead Brothers nooit vreemd, getuige een nummer als Born To Die. Uptempo zowaar, met een aanstekelijke melodie, wat gypsyjazz erdoor en een waaier aan instrumenten (onder meer tuba, accordeon, Wurlitzer, mandoline, banjo), zoals de band het al van in zijn beginjaren doet.
Het geheel is wat meer ingetogen dan weleer. Het wilde en ruige is er wat vanaf geslepen ten voordele van nostalgische weemoed en de focus op de teksten en zang, die wat gestroomlijnder klinkt dan in de vroege jaren van de band.
Met zijn negenen zijn The Dead Brothers deze keer. Siffert had er dan ook een hele klus aan om na het overlijden van Croubalian alle puzzelstukjes goed te leggen. Het is hem in elk geval goed gelukt. De plaat zit helemaal in de lijn van wat de overledene eerder maakte en waar hij met Death Is Forever naartoe wilde. De overgebleven leden konden zo een rouwstoet met deze liedjes houden voor hun overleden compadre. Geen idee of ze het effectief deden maar het zou zomaar kunnen.
Phosphor (CH)
2021 verstarb Alain Croubalian von The Dead Brothers, das Album «Death is Forever» versammelt die letzten Aufnahmen der morbiden Blues-Trash-Kapelle. Ein Gruss aus der Ewigkeit. Wer sagt denn, dass der Tod das Ende bedeutet? Sterblichkeit und morbide Themen waren stete Begleiter des kreativen Schaffens der The Dead Brothers, 2021 mussten wir von Gründer und Frontmann Alain Croubalian Abschied nehmen. Mit seiner Musik lebt er ewig weiter und das Album «Death is Forever» ermöglich eine ungeahnte Rückkehr. Zwölf unveröffentlichte Lieder gibt es zu entdecken, zwölf Mal Croubalians Stimme aus der ewigen Weite in unseren Ohren, von Bertrand Siffert und Resli Burri zusammengestellt und abgemischt. Wenn «Death is Forever» mit «Wayfaring Stranger» ausklingt, hat man nicht nur der allerletzten Aufnahme gelauscht, die von The Dead Brothers gemacht wurde, sondern die grosse Bandbreite der bandeigenen Stilistik erlebt. Vom geknurrten Takt zum schräg herausposaunten Moment, von düsterer Grabesstimmung zur unheimlichen Feier der Nacht – auf «Death is Forever» gibt es alles. Der Blues wird mit Wurlizer, Bläser, Akkordeon und der singenden Säge auf den Friedhof getragen, alle Lieder laben sich am untoten Trash. «500 Horses» wirkt ätherisch wie Nick Cave, «Whalebone» schwankt wie Tom Waits. Dass ist als letzte Ehrenrunde und Abschluss der Geschichte von The Dead Brothers nicht ohne Wehmut und klingt oft erstaunlich zurückhaltend, weiss aber zu gefallen. «Death is Forever», das wusste Croubalian und freut sich aus der Ferne bestimmt über diesen letzten Tag zwischen Mondeslicht und krähenden Raben.
|
